Westerse baby's verliezen complex ritmegevoel

Er blijkt geen aangeboren voorkeur te bestaan voor eenvoudige ritmes. Baby's van zes a zeven maanden kunnen heel goed afwijkingen in complexe ritmes onderscheiden, even goed als de afwijkingen in eenvoudige ritmes.

Volwassenen die opgroeien in een muziekcultuur waarin eenvoudige ritmes domineren, zoals de twee-kwarts- of driekwartsmaat (2+2+2+2) uit de westerse muziek kunnen die afwijkingen in complexe ritmes niet onderscheiden.

Volwassenen uit een muziekcultuur met complexe ritmes (zoals de Bulgaarse of Macedonische, waar de maat een afwisselende lengte heeft (2+2+2+3) maken dat onderscheid wel.
Dit blijkt uit een onderzoek Erin Hannon en Sandra Trehub dat gepubliceerd wordt in het januarinummer van Psychological Science.

Westerse proefpersonen blijken bij experimenten veel moeite te hebben met complexe ritmes, reden waarom werd aangenomen dat eenvoudige ritmes van nature makkelijker aangeleerd worden dan ingewikkelde.

Uit dit onderzoek blijkt dat er geen aangeboren natuurlijk ritmegevoel bestaat, maar dat zich dat ontwikkelt onder invloed van wat de baby hoort in de eerste levensmaanden. Waar volwassenen die opgegroeid zijn in een cultuur met eenvoudige ritmes de verschillen tussen afwijkingen in eenvoudige en complexe ritmes niet meer opmerken doen baby's van 6 a 7 maanden dat nog wel.

Daarmee lijkt het aanleren van ritme op het aanleren van medeklinkers: kinderen kunnen tot ongeveer 11 maanden onderscheid maken tussen klanken die niet in hun moedertaal voorkomen. Daarna verdwijnt dat vermogen, en horen Nederlandse baby's bijvoorbeeld nog wel het verschil tussen r en l, maar Japanse niet meer.

Voor het onderzoeksverslag zie www.psychologicalscience.org/media/releases/2005/pr050207.cfm.

Bron: NRC 12 februari 2005