Het land van de grote woordfabriek

Er is een land waar de mensen bijna niet spreken. In dat vreemde land moet je de woorden kopen en heel voorzichtig inslikken om ze dan te kunnen uitspreken. De kleine Florian is op zoek naar woorden vol liefde voor een heel bijzonder iemand. Voor Siebelle. Maar net die woorden kosten een fortuin.

Een betoverend prentenboek over het magische vermogen van mensen om woorden inhoud te geven.

Agnès de Lestrade & Valeria Docampo
De Eenhoorn
ISBN 9789058385697, € 14,95.
Direct bestellen bij Bol.com

Samenvatting

In het land van de grote woordfabriek kost spreken handenvol geld. De woorden die je koopt moet je inslikken voordat je ze kunt uitspreken. Sommige woorden zijn onbetaalbaar en alleen de rijken spreken ze uit. Arme mensen zoeken afgedankte woorden in de vuilnisbak. In de lente zijn er 'woordkoopjes' en op zomerse dagen dwarrelen soms zomaar woorden door de lucht. Kinderen proberen ze te vangen met hun vlindernet. Florian is verliefd op Siebele. Hij droomt van het zinnetje Ik hou van jou, maar dat is zo duur dat hij er jaren voor moet sparen. Op Siebele's verjaardag wil Florian haar al zijn woorden geven: kersenrood, pannelapje, en stoelendans. Maar de steenrijke Oscar blijkt hem voor te zijn. Zonder één glimlach spreekt Oscar zijn lange dure zinnen uit. De moed zakt Florian in de schoenen. Innig denkt hij hoe onuitsprekelijk lief Siebele is en voorzichtig zegt hij zijn kleine woorden die als schitterende vlinders naar Siebele fladderen. Siebele zwijgt en komt dichterbij. Florian krijgt een zoen, als een vlinder op zijn wang.

Recensie

Het land van de woordenfabriek is een schitterend pareltje onder de prentenboeken. Zowel de prachtige expressieve illustraties als het verhaal hebben impact op jong en oud. Reactie van een vijfjarige kleuter: "ik vind dit een heel mooi boek. Ik wil ook graag woorden opeten, dan kan ik hele mooie zinnen maken!" Maar dit boek vertelt ons dat je met één eenvoudig woord soms veel meer zeggen kan, dan met een waterval van dure woorden. Het gaat er uiteindelijk niet om wat mensen zeggen, maar hoe ze het zeggen.

Taaldecadentie?
Een diepere dimensie lijkt volwassenen te willen waarschuwen voor taalverslapping. Hoe rijker de mens, hoe decadenter zijn taal; de innerlijke kracht van zijn woorden gaat vaak verloren door overdreven verfijning. Minder fortuinlijke mensen vullen hun woordenschat aan met wat ze te grabbel op straat vinden. "Maar tussen al die wegwerpletters zit vooral veel rommel: roddel en kletskoek en oudewijvenpraatjes." En pas op: leergierige kinderen vangen woorden op die ze zonder enig besef van de betekenis en tot verbazing (schaamte?) van hun ouders uitspreken. Het boek maant tot zuinig en zorgvuldig gebruik van onze taalschat en tot spreken vanuit het hart.

Is taal zeg maar jouw ding? Voor de liefhebbers: Taalverslapping is taalverloedering.

Conny Bais